Status: Net opgestart
Laatste (geregistreerde) bijwerking: 2017-01-16
De hemel, de hel en de anderen
De titel "De hemel, de hel en de anderen" verwijst uiteraard naar een beruchte uitspraak van Jean-Paul Sartre:
L'enfer c'est les autres (1) Een te beruchte uitspraak, blijkbaar is die uit zijn verband gerukt (2).
In een relatie - welke dit dan ook is - kunnen de partners (3) in zekere mate een hemel zijn voor elkaar, ze kunnen ook een hel zijn.
De sleutel ligt - naar mijn mening toch - in trouw zijn. Let wel: trouw zijn aan ons zelf. Soms doen we toegevingen aan ons zelf, dit om allerlei redenen: om een duistere kant niet te willen benoemen (noch voor ons zelf, noch voor de andere), om de lieve vrede te bewaren, om iets te verkrijgen, om weet ik veel. Dit accepteren van wat we eigenlijk innerlijk als niet correct aanvaarden creeërt dualiteit. Er is "de slechte kant", die we zien maar niet benoemen, en er is "de goede kant", zoals het zou moeten zijn, maar die "goede kant" is er alleen in onze gedachten.
Deze tegenpool komt vroeg of laat naar boven, dit is gewoon de wet van karma *. En dan is er ruzie. Ruzie is niet iets dat ons overkomt, het is bijna altijd een gevolg van onszelf ontrouw te zijn.
(1)
De hel, dat zijn de anderen.
(2)
Zie Wikipedia *.
(3)
Net als relatie is het woord partner maar al te vaak verengt tot een liefdesrelatie. Iedere gesprekspartner - bijvoorbeeld een zakenpartner - is ook een partner.
inhoudstabel
De hemel, de hel en de anderen
top
|